Bezuinigingen, decentralisaties, vragen over de effectiviteit van welzijnsactiviteiten en burgerkracht of moderne mensen die welzijn zelf organiseren; de sociale sector verandert.
Welzijnsorganisaties die acteren alsof de gemeente hun (enige) klant is, hebben het momenteel met bezuinigingen vaak zwaar te verduren. Zeker als ze niet goed aan kunnen tonen wat het maatschappelijk effect is van hun werk. Driekwart van de gemeenten, blijkt uit onderzoek van Berenschot, kan niet aangeven wat het effect is van de welzijnssubsidies. De sturing is daar nauwelijks op gericht.
De moderne mens stuurt en organiseert zelf (zie hier). Een aantal welzijnsorganisaties speelt daarop in door vooral vanuit het toevoegen van waarde te werken. Voor wie ben je van waarde? En wie betaalt dat? Er komen daarnaast steeds meer particuliere initiatieven: maatschappelijke bedrijfjes die zich met een product, dienst of benadering op een raakvlak met welzijn manifesteren. Gemeenten hebben deze initiatieven meestal niet in het vizier omdat die juist niet door subsidies gefinancierd worden.
Het partnerschap tussen gemeenten en welzijnsorganisaties verandert ook. Gemeenten zullen anders gaan sturen, welzijnsorganisaties zullen zich meer moeten richten op het toevoegen van waarde, in focus in haar missie (zie hier).
Krijgen we dan de situatie waarin gemeenten, als een soort van basisvoorziening, welzijnswerkers in dienst gaan nemen (zie hier)? Dat welzijnsorganisaties in termen van 'waarde' gaan denken en zich gaan focussen op een gerichte missie, een beperkt aantal activiteiten en die met onder andere vrijwilligers probeert te realiseren? En dat de maatschappelijke bedrijfjes in de overgebleven niches tegen hogere tarieven hun welzijnsdiensten aanbieden?
Wie zal het zeggen?
Dit bericht is ook geplaatst in een blog op: Welzijn in de 21e eeuw (www.welzijn-21e-eeuw.nl)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten